ku(ü)stu(ü)m
__ölüm döşeğinde bir adamın sol yanını devamlı acıtan bir vicdan azabı gibi duran sensizliğin ani yortusunu daha dünkü toylara resmettirişinin anlaşılmaz zamanlarında şimdi gidişin__
bozkır sertliği gözlerinin iniltisi gömülüyor içime kolpa maviliklerin vardiyasında anasını avradını geberttiğim izbe bakışlı herif! deşilmiş karnımı getirdim sana bilmediğin bir coğrafyada çözümsüzlükler doğuracağım yaşamın ecelini tehdit ettiği vakit aralarında. ve anam avradım olsun! bir gün yalnızlıkların en çoğul halini sana yedireceğim.. |