iskeyp..
Boğazımda kangren bir itikat
Gözyaşı geliyor şimdi Anlatmak için nasıl uyunduğunu. Sürrealist,defolu bir zamanda ‘umuda zorunlu bahar’lar kokuyor bir silik efsunla. Naif bir iniltiyle geri dön mutluluk! Zorunda bırakma kainata. Bulaşmış kire pasa bulutlar Gürlek pisliklerin refakatinde Yaşamın eziyeti devam etsin! Seyrelmiş müstehzi mavilerin, Gebersin kirli kent bakışları Artık! Biri sahiplensin şu piç özlemleri Meczup dudaklarda tetikte kelimeler, Cesarette tereddütlü. Dillerin ucunda aşklar, Parçalı bulutlu umutlar, Sabra diz çökmeyen asi lisanlar Velakin! Buruşturulmuş dindar şeytanlar Gözlerde salkım salkım İstanbullar Rotasız uçurtmalar…. Yok!! Bu enkazların altında nasıl devam edebilir gündelik telaşlar? Biri bana anlatsın Bir çiçeğe jartiyer giydirmenin Götten uydurulmuş masallara inanan çocukların Altmış dört kareyi zapurapt etmiş göbek büyüten şahın Mantığını. Azrailin iç cebinden çalınan birkaç saat Nasıl da kıkırdaşır enikonu Sürüldü tüm biberler Doğuştan açık yaralarımıza Bitti bu siktiriboktan fasıl da Hadi Çabuk Herkes filikalara! |
selam..