SEN YOKTUN
Sanki Yürüdüğüm yollar
Sırat köprüsünden farkı yok. Yollar ateş bıçak gibi keskin, Yalınayak yürüyorum. Yüreğime hüznün çığlığı kaçtığı gün. Kanatlanıp uçasım var. Epeyce yürüdüm bu yolda. Kalp yolunu bile kaybettim. Gözlerimde hıçkıran yaşlarla, Bu ellerle kendimi göklere, Ben uğurladım sessizce. Nasıl bir vedaydı bu derken, Derin bir sızı nüksetti, Göğüs kafesimde. Nefesim hızlandı, Acıdan daha keskin bir acıyla. Çünkü sen yoktun... Erhan Çuhadar |