SON SÖZ
Bu gece Bütün yalnızlıkları
Giyinmiş gibiyim. Bu Gece katran karası yorganı, Örterken benliğime. Gecenin sessizliğin de, Alıştığım kuş sesleri de yok. Yüreğimin bahçesinde, Uçuşan mavi kelebekler de. Boynu bükülmüş rüzgârdan. Hiç mi hiç neşesi yok yüreğimin. Biliyor musun sevgili, Hoşçakal bile diyemeden. Sanki veda ediyor gökyüzüm, Gökyüzüne usulca. Bilir misin sevdiğim. Ben kendime bile, Nasılım, Nerdeyim, Kimim, Kimlerdenim, Hiç mi hiç haberim yok, Kendimden. Sanki uzun yıllar geçmiş aradan. Yoksa zaman mı unutmuş, Benliğimi benden. Tam da kırılıp döküldüğüm yerde. Şimdi duyduğum tek şey, Ne biliyor musun? Fırtınadan daha beter, Yüreğimde öyle bir, Hüzün kopuyor ki. Göz Bebeklerimin çukurlarında, Hasret yağmurları, İşliyor tüm Benliğime. Son söz sevgiye dair. Ey sevdayı savunan masum kalbim. Dolu dizgin ağladığın yeter... Erhan Çuhadar |