Çektim elimi
eteğimi
ve kalbimi aşktan
Yaratılacaksa cümle cihan
ki yaratılsın yalnızlık
bana en baştan




Tutunduğum her düğüm
bir eksilmesiyle eksildi avuçlarımdan
ömrün
ve aşk adına dileniyorsa bir şey
soğuk bir ayrılıktır bu ruhumu örtündüğüm karmaşa
yirmisini de aştım çoktan yaşamın
ve inadına inandım aşk diye
şiir diye düştüğüm bu yorgunluk
hep yalnız döndüğüm bir geceden ibaret kaldı
kime sarılsam
kirli ellerin söküşüne şahit bu kalbim
soğuk odalara bürünen benliğim
ve uzun sessizlikleri de susturdum
susturdum da anladım
Kimsem yok





Sayfalar yarım
kendi adıma seslendiğim evler boş
ve anlamını yitiren suratlar dalgın
İğrenerek bıraktığım yarım unutkanlığım
bu fotoğraf hangi sancının artığı
hangi cümle her kitapta fazla bana
Ömrünün tozunu kalbime üfledim
yirmisini aştım çoktan
ve artık alıştım
seni geçtim
bir ara sokağında kaybolup ta aşkın
adına
''sana seviyorum'' dedim
seni geçtim


ve alıştım.






Yiğithan Güney / Artık Yirmi

Ocak-16