sen oradasın, o fildişi kulede
kalın taş duvarların gerisinde
güvende

korkulu düşlerden uzak
emin ellerde

adım başı nöbetçi
saat başı devriye
adeta ezberlediğin sokaklar ve parklar
yıllardır o mistik mahallede

oradasın ve mutlusun

sarıp sarmalamış seni tebessümler, kahkahalar
limanların var senin
her fırtınada güvenle sığındığın
dostların var
derdini kederini dinleyen
yağmur uslu uslu yağar sana
her mevsim çiçek açar bahçen

dedim ya mutlusun
dört bir yana neşe saçıyorsun
adeta kanatlanıp uçacaksın
ulaşamayacağım kadar benden uzak
ve asla dokunulmayacak kadar
bana yasaksın

bense buradayım,bıraktığın yerde…

peşimde iz sürücüler ve köpekleri
eşkal imi şair diye okuyor
haber bültenleri

şiirlerim örgütsel döküm an
uykularımı bölüyor siren sesleri

kavga ve bela yanı başımda
vahşileşiyor um git gide
savaşa gider gibi çıkıyorum sokağa
inime girer gibi giriyorum eve

her gün biraz daha kopuyorum hayattan
rüzgarda açık kalan pencereler gibi, her rüzgarda
kendime çarpıyorum

say ki karanlık bir denizde, dipteyim
bir bilsen...
ah, bir bilsen ne haldeyim

aşk mı? boş ver aşkı

ben artık, aşka gülüp geçiyorum
ben o rüyayı hiç görmedim
ben bu şiiri hiç yazmadım, sayıyorum.