NUR DAĞINDA HİRA

Sıra dağlar, heybetiniz nerdendir;
Yalçın kayalar, taşlar mı sebeptir.
Yoksa erişilmez boyunuz mudur;
Heybetli oluşunuz, boydan değil,
Nur Dağı'nın ulu kardeşliğinden;
Hira'nın misafirperliğindendir.

Nur Dağı! Ne küçüktür senin boyun,
Yürüyerek kaç adımlık ki yolun.
Sevenim çok diye de, övünürsün;
Heybetin bu sevenlerinden değil,
İçinde taşıdığın değerdendir:
Hira'nın ulu misafirindendir.

Nur Dağı! Pek de gururlu durursun.
Hani akıp da giden akar suyun!
Yamacına toz dahi kondurmazsın;
Bu heybetin, o gururundan değil,
İçinde taşıdığın değerdendir:
Hira'nın ulu misafirindendir.

Nur Dağı! Bir esiver de görelim:
Rüzgarından biz de nasiplenelim.
Eğil biraz, gölgende eylenelim;
Senin tüm heybetin bunlardan değil,
İçinde taşıdığın değerdendir:
Hira'nın şanlı misafirindendir.

07.11.2015

MEHMET SEMERCİO