Yıllardan yılgınlık,
Ay,lardan dolunay,
Günlerden günbatımıydı..
Koca bir kelle vermişken günasığı o incecik bedenine
Boynunu eğivermişti nazlıca, fesleğenlerin üzerine.
Nedir, kimdir,ne oldu derken aralarında kasımpatilar,
Galiba üzgün dedi sessizce karnıbahar..
birşeylere üzülüyor,bunun neyi var ?
Süt mısır yapraklarından sıyrılıp,
öyle bilgin bir abi edasıyla,
hicret dedi hicret..
yakında gider bu, dolgunlaşmış çiğdemleri baksanıza..
ısırgan otu girdi söze.
korkarlardi biraz ısırgan otundan
Dedi,ki,
Hay sizin tahmininize..
Olsa olsa bu dedi,
nefrettir nefret..
onun derdi kaderiyle
her yıl tam vermişken meyvelerini
koparırlar kellesini
Bu yüzden nefret eder kaderinden
Anlasanıza...
Bahçede bir suskunluk,sanki ölü yeri
Hemen girdi söze diğeri,
bunun derdi halvettir halvet
kavuşamadı bir türlü yarine
bu yüzden bıraktı kendisini
kaybetti yaşama sevincini..
Ben dedi umuda inanırım arkadaş,
yok öyle kendini bırakıvermek,
Doğru olan, ne kadar düşsende;
Zorluklara göğüs germek,
umudunu dipdiri tutmak yeşertmek.
bunu bilirim bunu söylerim..
Tüm konuşalanları sessizce dinledi günasığı
Ne kadarda yanlış tahminler yürüttünüz hakkımda.
Hayret..
Oysa benim derdim,
ne hicret ne halvet,nede nefret
Ben güneşime aşığım..
Sabah olupta onu gördüğümde,
içim ısınır,dünyanın en mutlu günasığı olurum
Ama akşam olup,gözlerinde söndüğümde
içim kahrolur,donar titrerim..
Bu yuzdendir bu hallerim..
Benim derdim hasret,tir hasret..
İsterimki gece ve gündüz,her an
her saniye dursun zaman
Öyle bakışalım birbirimize,
beni yaksın kavursun,
Şahit olun sevgimize..
bu yüzdendir boyun bükmelerim
Ben hep onu beklerim
onun yokluğuyla ağlar
Varlığıyla gülerim..
Bahçedeki komşular bakıştı birbirine
Usulca fısıldaştılar içlerince
Belli buna bir haller olmuş
hep birlikte söyleştiler
Yazık,ki aşık olmuş ...
iflah olmaz artık
oysa biz aşk,ları hep güneşte bıraktık..
Toprak kükredi,
ve şöyle dedi;
Aşk,kutsaldır dokunmayın günaşığa..