istediğin yönden bakıyorsun
kayıp ellerin kentinden
başka bakıyorum gözlerinin karasına
yeşil mavi benekler ekleniyor
bir parça umut olunca çıkınında
sayısız yıldız göz kırpıyor sevgiyle
bırakıp da gidemiyor sevdalın
kırılsın varsın diyorsun su testin
sevgi yolunda

biliyorum nasıl yalnız bırakıldığını
oturduğun oynak taşlarda
duvar diplerinden gölgenin
nasıl çekildiğini
hangi oyunlar oynadığını çocukların
azgın sulardan nasıl geçtiklerini

kentlerin elinden nasıl kaydırılmak istendiğini
örtbas edilerek insan kimliğin
hangi kimlikler verilmek istendiğini
bakışından yoksulluk dökülen ellerinin
nasıl ezim ezim ezildiğini bilirim
nasıl inanayım söyle
masa başında senin üstünden şiir devşirenlere
şiirin karnı aç
üstü başı eski
oradan buradan çalma sözcükler
anlatamaz seni


nasıl kara gözlerin
mürdüm eriği karası
mavi ışıltılar orada
sorar karnındaki bebeğin geleceğini
-sahi kimin için ölüyorsunuz
bu bebek umudu alabora olmuş bir dünyada
doğmak istemiyor
önce bir güzel temizleyin
üstü başı kirli
gözünü kan bürümüş dünyanızı

görün erkek adamlar
kadın bakışlarımızdaki ışığı
lâciverte boyanmasın yıldızlı gecemiz
duvar diplerine gölgelerimizi verin
kopuk kollarımızı ekleyin yerine
böyle yaşanmıyor



25. 08. 2015 / Nazik Gülünay