I.perde



insan
insandır
bildiğinin alimi
bilmediğinin cahili

ister evliya ol ister enbiya
ya arifin / ya ulema
kül / hadsiz hudutsuz
kul / derya içinde âmâ



katre ne görür
ne alır
ne bilir / bildirir
kitaplıkta tek satır



gerçek künyem hiçlik
yokluk düştü payıma
en başından /ancak
deryayı derya anlar / anlatır



feryadım bir / tek sen
niyazım senden ulaşır
sana
ey yar
icabet sana
yakışır
iltica bana



II. perde

kaldır başını / benim ben
sen’i / ben’i
bir / bil

iki yok
bildin işte
iznimle
bir den / bir' e gir

başka lezzet arama
yakınlığım lezzetin
aziz ol / aziz kal
ebedi olarak birle
susma / şükret
emanet sende varım
izzetim / izzetin

yansıyan cemalim / müptela ol
bayramın kutlu olsun
habibim
vuslatın mübarek ola
durma
sakın ha durma
çalış
yüz verme sağa sola
doğrusu bu ya
en çok taat yakışır kula


III.perde



İçin / için
bir‘i iste
gönül
bire dön
canı cananda yok bil




IV.


duymalısın ey nefsim
kur’an sana seslendi
cennet, cehennem / sende
bütün âleme halife sen
duy /duy çağrıyı lütfen
sensin muhatap dendi

maksat sensin
ya sin