Yalan dünya sana, nettim, neyledim.
Bin çeşit dert ile donattın beni.
Ne seni incittim, ne söz söyledim.
Yaktın yüreğimi, köz ettin beni.

İki mevsimin var, bir kış, bir de yaz.
Yok olan baharlar, kış gibi ayaz.
Açmaz olmuş güller, kırmızı beyaz.
Bir soğuk, bir sıcak, bunalttın beni.

İçimde hep acı, hep sıkıntı var.
Etrafım çevrilmiş, sanki dört duvar.
Yorulmuş bir beden, aklımı kovar.
Hayatım boyunca daralttın beni.

Doğru yaşamaktır önemli olan.
Araya araya yokluğu bulan.
Bir Yunus misali yoklukta kalan.
Gülsüz diken ile kanattın beni.

Her hayalim düşer oldu boşluğa.
Yanan tüm ışıklar döndü loşluğa.
İsterdim yaşamım varsın hoşluğa.
Mutlu bir yaşamdan soğuttun beni.

Daha ne diyeyim, gücüm bitiyor.
Kelamım yetmedi, var say yetiyor.
Ateştürk ömrünü; gör, tüketiyor.
Kendinle de yalnız bıraktın beni.

İlhan ATEŞ (ATEŞTÜRK)
(Ankara, 04/06/2015)