[ italik ]Lori lori berxemın lori
özgecana




[ /italik ]Bak çocuk
Bu kalbi kendinde bir alışkanlık bilen
Çocuk
Bir gün bu yağmura bir leke bulaştırıp
Sana da aşk diye sürebilirler kalbine
Diyebilirim ki
Kalbin ve kusur
Kalbin ve aşk
Soğuk ve tenha bu avluda bedenine bir karış dar geliyor
Mimiklerinde buruşturduğun bu kasvet
Ve tane tane azarını bir siyahla işittiğin bu ağız dolusu kahrı
Yüzüme vura vura yutabilirim kalbinden
Kalbin ve kusur
Kalbin ve aşk
Anlamını unuttuğum bu duada
İki sesin avuçlarıma dağılmasından ibaret kalıyor
İki sesin kusursuzluğu sadece
Uyku sağır
Gece suskun bu beşikte


Ah çocuk
Bu kalbi kendinde bir alışkanlık bilen çocuk
Diyebilirim ki
Ben çocukken
Ve henüz kalbimde yokken
Gece oldu mu ürperirdi sesim
Titrerdi içim
Gece oldumu kopardı ödüm
Yastığımda kuşkum
Yastığımda insan adında bir surat
Aklımda annem


Büyüdüm böyle
Sonra kalbimde oldu üstelik
İnsan adında bir aşktır dedim bu kalbim
Bu kalbim aklımın endişesidir
Hep böyle bir sancımıdır insan
Kalbini bir kir ile yıkayıp yüzüne mi asar
Ah çocuk
Kalbime dökülen bu can kırıkları
En çokta ömrümü kanatıyor
Bunu da artık sana söylemiyorum..




Yiğithan Güney / Can Kırığı