Âh aşkla söylüyorum; 'bir ortağın, yok eşin'
Hiç aksi olmadı, hiç aldatmadı güneşin

Uçan bir kuşum güya, ufkumda başka âlem
Semada fersah fersah, sürgün olmak mes'elem

Hep bir oluş içinde, bir süreğenlik malûm
Geçmişten geleceğe, uyum içinde uyum

Sanki tüm zamanları, sarp yokuşları aştım
Özlenen bütün vuslat diyarları dolaştım

Her şeyde ayrı meram, saatlerde uğraş var
Ân, gün, hafta, ay ve yıllar da telaş var

Gecelere karanlık hem sabaha düşer tan
Denizlerde o tılsım, maviyle hep kaynaşan

İfşası bak dilinde, bütün ışıkları yak
İşte toptan gizlerin, bileni 'Cenab-ı Hak'

Hıncahınç bir akışta, yıldızlar alay alay
Hilâl şeklinde gelir ay hem bazen dolunay

Âlemde her ne görsem; hep içiçe alışık
Hepsi ezelle sözlü, hepsi ebede âşık

Gökkuşağı ısrarla, mekân kolluyor gökte
Asıl marifet onu rengarenk kılan Tek'de

Şehirlerde kargaşa, yığın yığın akım hep
Kim bilir hep beraber toplu sefere sebep

İklimlerde döngüler, mevsimler sıra sıra
Mahşeri bir nizamı andırıyor manzara

Şu sözde aşılmayan, azametli şu dağlar
Eğilir utancından, yarın diz çöker ağlar

Uzadıkça uzuyor, bu yolculuk ne âlâ
Habire çırpınır hem, hırçın tavrım pekâla

Neden verilmiş bunca, ah sırnaşık mâlumat
Öncesi, sonrasıyla, hem bir çift konum hayat

En nihayet bu hâlim, düşlerimle buluştu
Belli ki bir çıkar yol, ebeden kurtuluştu!

Ocak 2015

Furkan Selçuk Soylu