*

Daha on dört yaşlarında
Kara kaş kara gözlü
Çokta sevimli bir çocuktu
Gelirken ne umutlar
Ne hayaller kurmuştu
Parkta bir yandan
Ayakkabı boyuyordu
Bir yandan da
Hakim amcayla yaşananı
Boğazı tıkanarak anlatıyordu...

**

Ne kalacak yeri
Ne gidecek kimsesi vardı
Artık varoşlarda
'Sokak çocukları'arasındaydı
Omuzunda sandığı
Dört bir yanı dolaşıyordu
Sandığı yastık
Bankı döşek yapıp uyuyordu
Ama yaklaşan kış
Onun da büyük korkusuydu...

***

Mevsim değişti
Kar fırtına birini kovaladı
Üstünde ince hırkası
Ayağında
Delikli ayakkabısı vardı
Açlığa neyse
Soğuğa fazla dayanmadı
Allah affetsin diyerek
Bir anda
Köşebaşındaki fırına dadandı...

****

Tam da
Soğuktan kurtulacak
Karnını da
Bir güzel doyuracaktı
Ama
Oracıkta gözleri kapandı
Öylece uykuya daldı
Daldı da
Tekme tokatla
Fırıncıya çok kötü yakalandı...

Muzaffer KALABA