Zeytin Dağı’nın doruğundan
Bir dal uzat dünyaya
Mübareksin, azizsin
Kudüs’sün sen
Neden yine gönlün kırık
Gözyaşıyla dost
Tebessümle küssün sen

Hem bir gece
Muhammet Mustafa’yı
Yedi kat semaya
Yolcu edip gezdiren
Bir mübarek üssün sen
Hem Musa ile İsa’yı
Onca rasulü, enbiyayı
Kucağında emziren
Kudüs’sün sen

Gece gündüz
Gönül gözümüzle
Gördüğümüz
Bir mübarek düşsün sen
Mescid-i Aksa sende
Sen de yeryüzünde
Bir aziz ziynetsin
Nadide bir süssün sen

Dün onlarca nebinin
Yüz sürdüğü
Bağ-ı bülbülsün sen
Bugün kara postallarla
Çiğnenen Endülüs’sün sen
Dikenlerin arasında
Yapayalnız, İstanbulsuz
Baharsız, kokusuz
Parıltısız, pulsuz
Solup giden gülsün sen

Çileni çözdüm
Mübarek Kudüs senin
Sen var ya sen
Uygarlıkların şantiyesisin
Dağınık olur malum
Biraz şantiyeler bilirsin
Devam edecek
Kendimizi toplamadan
Tozun, dumanın, sisin…

Mesut ÖZÜNLÜ