Zemherî karını sermeye görsün
Sobası soğuksa üşüyor insan...
Şeytan şer ağını germeye görsün
Pusulası yoksa düşüyor insan.

Gam yüklü gönülde dinmez âh-u zâr
Umut tükendikçe geceler uzar
Göz kırpmaya görsün yalancı bahar
Güneş köz bıraksa, coşuyor insan.

Kabarsa gönlünde azıcık deniz
Fetvası hazırdır; "Âh çekmek câiz!"
Canlılar içinde en zayıf, âciz
Haline bir baksa şaşıyor insan.

İster tonla olsun ister üç ölçek
Her derde dermanın varlığı gerçek
Dağ çıksa önüne yüceden yüksek
Gafletten uzaksa aşıyor insan.

Kârun vazgeçmezken "han" tapusundan
Yunus'lar yontulur kul yapısından
Girse "destûr" deyip, sır kapısından
Aşkla yola çıksa; pişiyor insan.

Ne mutlu pâk ise "kalp" denen hânen
Akleden zikreder, yükselir mânen
Sıratı geçerken, bil ki, îmânen;
Zindeyse, çevikse koşuyor insan!
İnsan bu! Haline şaşıyor insan...

Mecit AKTÜRK