Hangi adam istemez, ayın karanlık tarafına aşık olmayı
Ya da kadın, güneşin cehennemsi teninde, günahlarından arınmayı
Veya ikisinin meyvesi o çocuk, düşe kalka büyümeden, çocuk olmaktan vazgeçebilir


-Susuyorsun değil mi, tabii ki, hiç biri!


İnsan tercihlerinden, seçimlerinden
Çizdiği, belirlediği, çıktığı yollardan ibarettir
Kahretsin! Yine, gel git yaşıyor kalbim, ve yine ölüm, soğuk nefesiyle kapı da.


Şu an, bir piyano olmak isterdim.
Ve hatta, yontulmamış bir kütük, çivi, çekiç
Ya da Tevrat, Zebur, İncil den sonra, Kuran-ı Kerim’in gelişini müjdeleyen, son kitap.


Belki de,
Ezan sesine karışan, çan olmak isterdim
Bilmiyorum, inan, aklım şu an çok karışık.


Hani demiştim ya;
-İnsan tercihlerinden, seçimlerinden
Çizdiği, belirlediği, çıktığı yollardan ibarettir- diye


Acının, gözyaşının olmadığı;
Renginden dolayı, yaratılmışlığın katledilmediği
Fersah fersah uzaklaşacağım, yeni bir cumhuriyet, dünya arıyorum kendime!


Yani, olmaktan dahi vazgeçtiğim
İsa gibi, çarmıha gerilmemiş bir tarih
İnancından ötürü, tecavüze uğramamış bir kadın


Ya da ne bileyim;
Piçliğe, hiçliğe, uçkur çözmemiş adamların
Bu yeni dünyanın, toprağına sürülen tohumu, dölü olsun istiyorumdur!


Ne garip değil mi?
Anlamadın, farkındayım
Halbuki bu sözler, bir ayrılık sonrası, gönülden dile düştü.


Evet, evet.
Onca isyan, onca istek
Karanlıkta ki o cümbüş, sadece yitirilmişliğin verdiği, çaresizlikten ibaret!


Ne acı değil mi
Oysa yine, seni yarı yolda bırakacak
Bir adam, kadın istiyorsun hayatında...



Adnan Bilgiç
21.06.2014