[ikiyanayasla]


Ayrılığın elzem olduğu vakitlerde hüzün başlar
Gecenin üzerine sancılar kilitlenir
Biçilmiş ekinler gibi devrilir dakikalar
Yaşlı gözler salınır sokağın kuytusuna
Son merdiven basamağında sözler de tükenir
Nefeslerin buğusu bir kez daha dokunur dudaklara




Asumanlardan serpilir felekleri zorlayan ahlar
Her ayrılıkta yağmurlar teselli eder acıları
Özlemlerin sarmaladığı her solukta biraz
Yeni milatlar başlar her pişmanlıktan evvel
Düşler zincir yapılır umut kervanlarına
Yığınca masum hatalara kibrit çakılır





Zehirden de berbat cenderesinden dökülen
Ne hazin bir mücadele ne acı veren bir elem
Gizlerden de gizli gizemine düğümlenen
Mevzilerinden sadece imdat sesleri duyulur
Gökyüzüne yükselen alevlerden sonra
İmdi ne varsa unutulmaya mahkum





Öfkeler üşüşür ki eski anıların mecalsizliğine
Hiçbir cümlenin her hangi bir mana ifade etmediği
Anbean cebri bir ruh direnişi başlar
En büyük ayrılıkların hiç sona ermeyecek hikayesi




Artık çok geç yürekleri tutuşturur ateş
Dönüş umutları da yakılır son adımla birlikte
İmdi ne varsa unutulmaya mahkum
Oysa ayrılıklar yol almaktır sonsuzluğa



REDFER


[/ikiyanayasla]