ALİ HOCA VE EŞİ

Elif, Be’yi okudum
Fergab dedim yok idim,
Yüksekleri okudum
Okumak bana yetmez.

Köy hocası köyümde
Kendim buldum önünde
Nar çubuğu elinde
Sırta izleri yetmez.

Bebe ağlar beşikte
Ben sallarım eşikte
Korku yapar şaşıkta
Titreme bana yetmez.

Böcü diye ad koydu
Beni dövdü ve soydu
En nihayet yoruldu
Ağlamak bana yetmez.

Hoca eşi zebani
Bana bakar yabani
Yağladım da tabanı
Kaçmalar bana yetmez.

İSMAİLOĞLU naçar
Hocayı görür kaçar
Hocaya nefret saçar
Beddua bana yetmez.
---- 10.11.1958 - İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul

............................................


ATALARIN EN BÜYÜĞÜ

Ataların en büyüğü;
Atam bizi bırakıp gittin
Evet bizi bırakıp gittin.
Tam;
O Kasım’da…

O günü acı bir gün olarak
Hatırlarım On Kasım’ı
Tam
Saat dokuzu beş geçe
Ağlıyordu
Ve uğurluyordu Dolmabahçe
O anda saat durdu…

Niçin yaptın böyle
Evet biliyorum
Bundan önce çok yorulmuştun
Bize neler vermedin ki
Artık ebedi istirahata çekildin
Tam; On Kasım’da.
Ataların en büyüğü
Atam !!!
--- 10.11.1959 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul