Gök kubbe altında ne müthişti harp
Asra ateş düştü hey Çanakkale
Nuh tufanı yer gök çıldırmıştı garp
Yahya Çavuş coştu ey Çanakkale

Kükredi Seyyidim bir koca ordu
Ne dehşet imtihan vuslat diyordu
Hû deyip mermiyi sırtına vurdu
Aşk arşa ulaştı Hayy! Çanakkale

Bir asûde vakit ölümsüz ölüm
Cihad-ı Ekber hem niyâz bu gülüm
Yezitleşti Churchill kıpkızıl zalim
Zafer destanlaştı duy Çanakkale

Belçika Fransız İngiliz Anzak
Biter mi haçlının kurduğu tuzak
Apayrı diriliş sanma ki uzak
Ruhuma üflenen mey Çanakkale

Son kozuydu Haç’ın küstahça karar
Ne istiyor Anzak, Yunan ne arar
Torun gelmiş garptan dedeyi sorar
Nereye koyarsan koy Çanakkale

Seninle inlerim seninle varım
Efsunlu iklimim büyülü yârim
Seninle ölürüm senle yaşarım
Şiirler gözyaşım sây Çanakkale

Seni anlatmaya perde heceler
İstiklâl ne bilir ruhsuz cüceler
Ölüm hazzı sağar doğan geceler
Bayrakta tüllenen ay Çanakkale

Her lâhza içimde gencecik ahlar
Beynimde yeşerir derin eyvahlar
Dört mevsim dirilir o yüce rûhlar
Şüheda çehreli köy Çanakkale

Kabirler pembe mor Çanakkale’de
Sur sesi vuruyor Çanakkale’de
Mehterân yürüyor Çanakkale’de
Bir başka düğün bu toy Çanakkale

Sonsuzun ihyâsı,ziyâ,kâmeti
Varlığın perdesiz istikâmeti
Mübârek zaferin tecelliyâtı
Diriliş türküsü ney Çanakkele

Ses verir tabyalar anbean her gün
Ötenin ahengi yükselen hüzün
Sancılar bekliyor inşâllah bir gün
Cennete uzanan şey Çanakkale

Renk renk ırk cümbüşü rüyaları hak
Fethin orduları dön mâziye bak
Bayrak ezan vatan “bir”de ittifak
Binyıllık değişmez huy Çanakkale

Dağları zümrütten toprağı inci
Şehâdet yoğruldu coştu akıncı
Bu millet müjdeli millet Ekinci
Kutlu bir asâlet soy Çanakkale

Ey yüce iklimim cennet diyârı
Sen ulu davanın son yadigârı
Sen hür gönüllerin ulu çınarı
Hey kutsî vâdi hey,hey Çanakkale!

10.11.2005 Bursa

Ömer Ekinci Micingirt