Müptelayım bitmek bilmez hasrete
Her aşkta bin elem varmış vesselam
Yaşıyorken ölmek düştü kısmete
Çekilecek çilem varmış vesselam.

Delik deşik olur kederden sine
Katlanırım kutsal bilip hepsine
İçim kan ağlarken sezdirmem yine
Yare böyle hilem varmış vesselam.

Yar yanımda yokken gülmem imkânsız
Ben kimim, nerdeyim bilmem imkânsız
Alnımda yazanı silmem imkânsız
O kudrette kalem varmış vesselam.

Bülbül olsam dilde ahüzar olur,
Yüzünü gördüğüm her an kâr olur
Cemaline gönül bahçem yar olur
Yanağında lalem varmış vesselam.

Dil, feryad ü figan ile anıyor
Kalp, her atışında dem dem kanıyor
Gönülde başladı ciğer yanıyor
Sönmek bilmez şulem varmış vesselam.

Diri diri yandım sevda nârına
Yandıkça müptela oldum hârına
Yokluğunda erdim aşkın sırrına
Âlem içre âlem varmış vesselam.

Hasan Hüseyin YILMAZ