4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
4161
Okunma
Müptelayım bitmek bilmez hasrete
Her aşkta bin elem varmış vesselam
Yaşıyorken ölmek düştü kısmete
Çekilecek çilem varmış vesselam.
Delik deşik olur kederden sine
Katlanırım kutsal bilip hepsine
İçim kan ağlarken sezdirmem yine
Bir de böyle hilem varmış vesselam.
Bundan sonra artık gülmem imkânsız
Bir daha kendime gelmem imkânsız
Alnımda yazanı silmem imkânsız
O kudrette kalem varmış vesselam.
Bülbül olsam dilde ahüzar olur,
Yüzünü gördüğüm her an kâr olur
Cemaline gönül bahçem yâr olur
Yanağında lalem varmış vesselam.
Dil, feryad ü figan ile anıyor
Göz, gördüğü her seraba kanıyor
Gönülde başladı ciğer yanıyor
Sönmek bilmez şûlem varmış vesselam.
Diri diri yandım aşkın nârına
Yandıkça müptela oldum hârına
Hiçlik kapısında erdim sırrına
Âlem içre âlem varmış vesselam.
Hasan Hüseyin YILMAZ
5.0
100% (9)
Cevap Yaz