[ italik ]



tanrılar
utancından kırılıp dökülürler mi acaba
nerden aldıklarını anladığında halkın
utanç arabalarını
ya da taşa tutulduğunda
boyunlarındaki altınlar
ezilmezler mi
altında ağırlığının


umurlarında olmaz mı yoksa
kim ölmüş kim kalmış
ayakaltında
hizmetçileri kurup kaldırırken
yüz bir çeşit yemeği
burun mu kıvırırlar


birgün bu tahtın tacın
yerle bir olacağını görürler mi
kaza-maza derken ölen
masum insanların
ilençlerini
zulmünü insanın insana
doymuşken tıka basa
-düşünürler mi açları-



başlarından darbe alanlar
ön saftakiler
eserleri olduklarını tanrıların
her kırbaçta
her akan kanda
kimin parmağı var
bilirler


bilmez gerçeği yalanla değişenler
altüst edenler yolları
dağları devirenler
zulmü ölenler bilir
aç kalanlar bilir açları


bu yola çıkan her araba
uçuruma düşeceğini hesaplamadan
yürür şeytanın çizdiği yönde
çiğneyip geçer
önüne kim geçerse


girilmez yazar kapılarında
girilmez, varılmaz, erilmez
sanki onları kutsar gerçek Tanrı
alınlarına kutsal yağ sürer
cennete açar bütün yollarını
öyle yaşarlar


yaşarlar yaşarlar yaşarlar


ta ki
adaletin kılıcı başlarında
dur diyene kadar!


gelir hesap zamanı




29. 12. 2013 / Nazik Gülünay