uzaydan görülecek sen'i yazmak isterdim
bütün insanların toplamından oluşan
herkes kendi seninde bulurdu seni
yine sevgi büyüklüğünde gül olurdu
kalplere ildiğim aşk yanım
vatanım


vatan çarpan yürekti ellerimle açtığım yol
beşte biri satılmış, sevdam uykulardayken
sureti parçalanmış, gülümseyen yüzünün
demir ağlar eğilip de, bükülmüş
demir kalpler erirmiş oysa, bir zerresinde
kanı olan dedelerimin
o doğudan at koşturmuş
yiğit erler


sevgilimi yazayım derken çıktın karşıma
kara üzüm gözlerin parıldadı içimde
yeni aylar girdi sıraya yine
yeniden yıldızını aradı
gazlı, sopalı akşamları güle boyadı
akıttı toprağın barikatlı kirini
mavi mavi umutlara boyadı


senin için can kırmızı güller dikeyim
yerine kazıyayım sökülen köklerini
fabrika dumanları asayım tepene de
kurutulan nehirlere suyun olayım
alayım da seni zalim elinden
zulmü atıp sahibini savayım
ah ağrımasın o gelincikli başın
güneşini tam üstüne takayım


üstünde gelin güreşi tutsun halkın
eldeki sopaları kırıp yakayım!



13. 7. 2013 / Nazik Gülünay





[ italik ]