Halam öldü
Göle atılmış bir kesme şeker gibi halamın evi şimdi
O ev ki "hüvel baki" yazısına gül damlatıyor...

“Fanisin ey insan “diye bağırır Halamın evi
Geçemem o sokaktan
Halam öldüğü günden beri

Bir ölü gibi şimdi o ev kesilmiş nefesi
Ne bir büyük sesi
Ne bir çocuk sesi

Öldüğü daha on yıl olmadan halamın
Satıldı o ev
Yıktılar halamın evini
Bir kelebeğin ömrü kadarmış ömrü
Nerede çocukluğumda
Oyunlar oynadığım o ev
Duvarındaki saatin sesi
Şimdi bile kulaklarımda
Saatin sesi o evden daha kavi


Yıkıldı mı bu ev gibi yıkılacak her ev
“Fanisin ey insan “diye bağırsın yıkılırken
Ağaçlar dikilmiş yerine
Kırk yıllık mezar gibi şimdi
Bir zamanlar ev mi vardı hiç belli değil

Halamın mezarı evinden kavi
Betondan duvarlar yapmıştık
Bir de selvi büyüte bilseydik baş uçunda
Halamın görünümünde bir selvi
Bahar gelsin gül açsın mezarında hala

Halam öldü
Ondan bir iz kalmayacak mı sonunda

Aylardan eylül mü
Sarı bir hüzün düştü her ağacın dalından...