geceyarısı bir çocuk flüt çalıyor
düüt düüt düt gibi bir şey
canı çıkmış gibi notaların
ağır aksak
bense sokakta benden başka kimlerin yürüdüğünü
kimlerin tökezlediğini
ve yaşamaya çalıştığını düşünüyorum
kim geçti alnacıma(halam böyle derdi)
şeytan mı, melek mi
aklıma toparlanıyorum


bilirim ilerde bir durak var
dur durak demeden koşuyoruz
birileri yedi koldan itekliyor
biri ayağını uzatıyor- ayakkabımı çıkar diye-
odayı öksürük tutuyor,duvarları çatlıyor
sıkışın biraz daha der gibi dolmuşa
kaç kişi sığar bu yalnızlığın içine
bayağı dumanlı bir tepesi var
karlı yamaçlar


kendimden iniyorum aşağılara
yalnızlıktan daha zor kimsesizlik
yaşadığın yılların merhabalarını topla gel
bütün acılarını ez havanda bir iç hazırla
birlikte pişirelim sevgi aşını diyesim gelir
sevgi deyince rengi kırmızı
solgun gülüşlerin içinde bitti
iyice kalaylanırdı söz
asi bir çiçek açardı


içerdekiler mi, dışardakiler mi mutlu
bu bozuk bu acemi notalardan anlaşılmaz
ben kalsam mı içimde, dışıma taşmaya çalışarak
yoksa sokakların tozu mu öksürtse
millet kımıl kımıl kurt gibi
ayrılmışlar sürüden
tek başına değil kılavuz koyun
çıngıraklar duyuluyor


sahibi var dağ başının
diyemedim
ikisi de sıkıntıdan
sokağa atarlar düşlerini
bir kızılderili ruhu dolaşır tepelerinde


1. 4. 2013 / Nazik Gülünay



[ italik ]