Yüreğim acıyor anne !
Yine nefesini soluyor bu katran gece
Hüzün bir güneş gibi batıyor gözlerime
Ne menekşenin moru, ne de ateşin koru
Renk vermiyor artık mavinin o eski tonu
Bekleyişler umudun hep çıkmaz yolu
Yalan değil bu sözlerim
Yemyeşil ağaçların sevgi çiçeklerini özledim.

Yıllar geçse de acımasız
Günler hayırsız, saatler arsız
Esen rüzgara da anlatsam içimi
Anlamıyorlar ki !
Bulutlar insafsız, ay ise vefasız.

Nefesim acıyor anne !
Gönlüm hicran inler, gözlerim secdede
Şiirlerim efkar yazar her dizede, her hecede
Bak yine gazel döktü hayat
Yaprak sarardı bahçede
Öpsem de güneşi gözünden
Çatlayan dudağım yine güzde
Karanfiler de solmuş
Güllerle, nergisler son güzeliğinde
Mazi pusmuş, anılar küsmüş
Yılların rehaveti küfürlerde.

Hislerim acıyor anne !
Eskil sokaklarda anlarım silik
Umarsız sevinçlerim yarım kalmış düşlerde
Resmine bakınca yine hüzünlendim birdenbire
Kimse anlamasın, bilmesin diye anne
Duygularımı sakladım
Şimdi bulamadığım bir yerde.

Bu gün seninle olmak istedim anne !
Garip bir suskunluk anlamsız bir gece
Acının rengi sarı, tadı ise çok acı
Yazsam yazsam bitmez kara kaplı deftere
Ağır ağır ölür tutkularım, hayat çok kötü bir savcı.

Sus !
Sus kimseler duymasın
Sende üzülme anne
Sen bakma benim bu sitemlerime
Dayanılması o kadar zor değil yinede
Sevinçle süslenirken güneşin gülyüzü seherde
Ben yine dönerim eski hallerime
Yine umman olurum rengarenk çiçeklere
Bütün yüreklerden sevgi biçer
Sevgi ekerim yüreklere.

Yüksel Beyocaktan.