DİKENLİ GÜL LEYLA





Beklemekle geçti ömrümün sonbaharı
Hep sevdiklerimdi ,terkedip giden
Hayatımı çarptım ,yalnızlıklarımla
Topladım bir kenara tüm anılarımı
Son kez eşitledim, parelel,yollarımı
Hangi gecenin soğuk ikliminde donmuşum
Hangi sevdaya yenilmiş malup, olmuşum
Unuttum kendimi kimdim ben .....?


Yalnızlık treninin son Kaçak yolcusu
vagon aralarına sığınmış bir deliydim oysa
son bir bilet vardı elimde kimliksiz..

Keşkelerle dolu bir hayatın,,
Keşke sen olmasaydın diyen kaderin yolcusuydum
Dağların çığ düştüğü eteklerinde inecek var...!
Durdurun zamanı durdurun inecek var...!

Kalk hadi gururum,
Suskunluktan hapsettiğim yüreğim kalkın..!
Boş kalmış ellerim ,dermansız ayaklarım
unutulmuş gözlerim kalkın hadi
Mevsimi olmayan bir kalbe gidiyoruz..

Bugün doğduğumuz anda ölme vaktidir
Talihsizliği mezara gömme vaktidir.
Volkanların patladığı .buzulların eridiği,,
Yeni bir çağ açma vaktidir.

İçinde bir kıyamet sancılı bir ruh saklayıp
şizofreni duygularda bir aslanın ağzına dayanıp
son şehadetle gülme vaktidir.
çöl rüzgarlarında savrulup ,seraplı vahalarda
kurumuş dillerde içini dökme vaktidir.
O gün bugündür ya sen gelirsin yada kıyamet kopar .....


Yeşil bir vadinin en kuytu köşesinde hıçkıra hıçkıra ağlayacağım
yağmurlarla yarışacağım sellere kapılıp savuracağım kendimi
her yanımda tutunacak dallar olsa da boğulacağım bu hissiz duyguların içinde

Ben hayata tutunamamış dikenli gül Leyla
Sen toprağımda köklerimi kurutan bir mecnun
Bıraksaydın kendi dalımı kesecek bir cellat bulurdum aslında
Kaç kez cinayete işleyeceğiz söylesene
durmuş kalbe kaç kez can vereceğiz
Can bedenden ayrılalı zaman durmuş zaten
Bu sevdanın katili sensin ...



AYŞE CANİBERK
GÜMÜŞ KALPLER
24.12.2012