Bir zaman bir mübarek,Süleyman Yesar vardı,
Yanında arkadaşı,Ebvada konakladı,
Arkadaşı ayrıldı,bir aralık çadırdan,
Bir bedevi kadın daldı,o çadırda yatarken.



Ses ettiler dışardan,geliversen yanıma,
Telaş yoktu Yesarda,vardı hemen kadına,
Bedevi kadın arsız,beklerim seni çadırda,
Çok yakışıklısın sen,inan gittin hoşuma.




Kimsem yoktur yanımda,eğleniriz çadırda,
Süleyman bin Yesar,bu imtihandır bana,
Çıkıp git burdan kadın,hemen var çadırına,
Rabbim korusun beni,lanet olsun şeytana.




Beklenmeyen cevaptı,bedevi kadın kızdı,
Peçesini kapattı,oradan uzaklaştı,
Başladı ağlamaya,Süleyman çadırında,
Arkadaş geldi sordu,neler yaşandı burda.




Dinleyince Yesarı,başladı ağlamaya,
Niye ağladın ki sen,dedi Süleyman ona,
Gerçekten sen kardeşim,çok iffetli birisin,
Yerinde ben olsaydım,kim bilir ne ederdim?.




Kaybederdim muhtemel,çok güzel kadın zira,
Vermiş hem güzellliği,hem imanı Allah sana,
Geçtin yüzün akıyla,bu çetin imtihanı,
Cennetine girersin,ittin arsız kadını.



Vardı Süleyman Yesar,oradan Medine'ye,
Gördüler rüyasında,Hz.Yusuf'u cennette,
Kucağını açarak,koştular hemen ona,
Sarıldılar ağlayıp,kucaklaştılar orda.




Yusuf dedi kardeşim,-Kazandın imtihanı,
İffet abidesi oldun,kutlar herkes gazanı,
Güzelliğin de vardır,elbette imtihanı,
Rabbim korursa ancak,kazanırlar sınavı.

10.06.2011//KIRIKKALE
Hidayet Doğan