Bak yine yüreğim ellerimde
Pencere kenarın da
Sabahın ilk ışığından gün batımına
Köşeden çıkmanı
Bakkal Hasan efendiyi
başınla selamlamanı
Koşuşan çocukların başını okşamanı
O manalı gülüşünü bekliyor yüreğim
Kapının ziline bir uzun
Birde kısa basardın
Bu bizim parolamız olmuştu sanki
Benim kapıyı açmamı beklerdin
Kendi anahtarın vardı
İstesen açar girersin
Ama şimdi yoksun
Mevsim sonbahar
İçim acır her yaprak dökümünü görünce
Hasretinde yapraklar gibi
Benden bir şeyler koparıyor
Yüreğim beklemekte
Biliyorum artık yoksun
Artık gelmeyeceğini bile bile
Bizim sokağın köşesine bakıyorum
Sabah akşam
Ama nafile
Ben biliyorum öldüğünü
Ama yüreğime anlatamadım
Bilmem ne kadar ömrüm var
Daha ne kadar beklerim
Bildiğim tek şey seni
Sonsuza dek seveceğim



Talip ACILIOĞLU 2012 İSTANBUL[ /italik ][ italik ]