Her insanın değeri tavrı ile ölçülür,
Sözünle yüz kalayla, resmin dev aynasında;
Bir de düz aynaya bak, cismin nasıl küçülür,
Sanından eser var mı insanlığın hasında?

Gizle içindekini, kine, nefrete bürün,
Dilinden bal damlasın, miski amber de sürün,
İki yüzün belliyse istersen melek görün,
İtibarından ne var insanlığın hasında?

Himalayalar gibi çok yükseklerde isen,
Kibirdir gönül kesen, havalarında esen,
Dilini ve resmini mücevherle süslesen,
Yer mi bulabilirsin insanlığın hasında?

Bulunmaz Hint kumaşı sanıyorsan kendini,
Zannetme karşındaki anlamıyor indini,
Kibrine mahkûm olan yıkar gönül bendini,
Selinle yok olursun, insanlığın hasında?

Yüksek tepelerini yüzünle gizlesen de,
Kara duvarlarını sözünle düzlesen de,
Sözün tavrında yoksa, yalanı bezlesen de,
İnanılmaz bir zansın insanlığın hasında.

Zevahirden resmine kanılır sanıyorsan,
Düşün, duygusal denen varlığı tanıyorsan,
Düşünmeden kibrine aldanıp kanıyorsan,
İnsanlıktan uzaksın, insanlığın hasında.

Ya göründüğün gibi, ya olduğun gibi ol,
İnsanlığın özünde budur en halis sembol,
Kibirse huyunda yol, söner oynadığın rol,
Alaysın her basında, insanlığın hasında.