Yoktu ki ilimi, bilmezdi fenni,
Acemi çırağa mahkumdu hayat.
Zülüfler örgülü, yanakta beni
Aynaya, tarağa mahkumdu hayat.

Azığı bulunmaz, boş idi torba,
Dolunca kapardı eşkıya zorba.
Yoktu ki giyecek elbise, urba
Bir kara çarığa mahkumdu hayat.

Tarlası taşlıktı sürülmez derin,
Zorlu bir çileydi, sürün ha sürün
Ne kadar işlesen vermezdi ürün,
Verimsiz toprağa mahkumdu hayat.

İşini görürdü dostla, yabanla.
Elinde nasırı, yüzde çıbanla
Ekini ekerdi kara sabanla,
Bir garip orağa mahkumdu hayat.

Bu günden geride hayaller kaldı,
Hiç istemesek de olanlar oldu
Doğalın yerini yapaylar aldı.
Bir ekşi eriğe mahkumdu hayat.

İmkânsız, zamanı geri çevirmen,
Öğüttü her şeyi ilkel değirmen.
Elinde çorabı, bir de eğirmen,
Kağnıya, körüğe mahkumdu hayat.

01/2012/Konya

*Şiirimi seçkiye layık gören heyete ve okuyan herkese gönül dolusu selamlar...