hezeyanlardan çıkmışım adımı sorma
ben anlamsız yaşamışım
diken diken yaramın
üstüne tuz bastırmışım
yanmışım külüme su
dökme zalim
dökme
dökme


ay yüzlü leylamdın yarım kaldın
bitirilmemiş öykümdün ben yandım
gül hiç değmediki tenine sen gül tenli olaydın
şimdi dikeninle yaramı
deşme zalim
deşme
deşme


hangi imgeyi sana çevirsem bükülür
daralır aşk denen çerçevesiz pencere
sevdan bu kadarmı kırıktı ey serseri acuze
dokunmadan tenine döküldü yere
gayrı bundan öte ele güne
gülme zalim
gülme
gülme


ecelin bitiremediği bir senmi kalacaksın
ben yandım sen külsüzmü olacaksın
ey gözleri aşkı teneşirlemiş kadın
menzilinde topallayan yaralı ceylanım
mavzerin önüne düşsede başım
vurma zalım
vurma
vurma

mezar eştirmişim sen gittikten sonra
yaprağa küsmüşüm dalıma yel değdikten sonra
sevdamız yaprağın ve rüzgarın insafında
gayrı ben göçtükten sonra mezarıma
gelme zalim
gelme
gelme