15.3.2018 14:43:13
zehir zemberek günde
büyük adamların adımlarını
arındırıyorum yaşantımdan
ve üstelik vazgeçip sevdiğimden
yasaklara sığamadığım kalıplarda
ilk kez hüznü öpüyorum
yaralayıp bir nebze gençliğimi
karanlıklarla vuruşuyorum
birkaç damla gözyaşı kırıntısıyla
bu kaçıncı intihar geçiti zindanlarda
bilmiyorum
özgürlüğün kıvrılışına yürürken yüreğim
kavgalarımda ölümü kusuyorum
güneşi ğöğsüme alıp
akşamlara heyecanla
koşuyorum
damarlarımda köklerimin kanı
dolaşıyorum karışarak benlerime
sevinçler olgunlaşıyor
Annemin yüzünde üzgünlüğüm
uzaklara ilerliyor tenimden
gün yeniden başlıyor
büyük adamları düşürüp uykumdan
hayatın yakasına
şiirler yazıyorum
yeniden
evlerin çatılarında kanatlar
gökyüzünü döke dursun
bir serçenin yüreğinden
güneşi içeyim
