Yüreğim zihnimin darağacı
Kırdığım kalemin hükmünde
Fikrimi astım aklımın köşe başında...

Canım yanıyor...

Kirpiğinden düştüm sevdanın
İki damla gözyaşıyla...

Kıstım sesini hatıraların

Gözlerimin kıyısında
Medcezir gülüşler...

Geceyi biriktirdim nicedir ellerimde
Güneşe inat ay hiç kapatmadı gözlerini...

Vursam dedim şöyle
Kirpiğimi uykunun beline
Göz kırpsa en mavisinden bir rüya
Açılsam okyanus rengi düşlere
Kulaç atsam yeniden yüreğine

Özlemim sana değil senli günlere
Ezberimde kaldı aşk....

Yalın ayak düşlerimin ardındaydı sanki ellerin
Bir adım atsam tutacak gibiydin
Sonrası yar
Öncesi yarsızlık

Ne çok gözyaşım kaldı dökemediğim
Gözlerimin hapsinde bir acı prangalandı
Yende saklı kırılan kol da benimdi...
Susmak zul geldi
Konuşmak ölüm

Sözümün bekâretinde duvaklı kaldı kelimeler
Acısı dilimde saklı...

Bir gönül yanığı ki
Son yemin
ilk göz ağrısı
Aşkı kesip kesip
kör baktı gözlerine..

Yüzüme düşen o ilk bakış
Çözülen diz bağımda düğümlü şimdi...

Zamanın kerâmetinde unutmalar
Ve miadı dolmuş takvim yapraklarına gömülmüş yokluğun
Kanayan vakitlerin dökülüyor yaralarından ...

Adı adına düşmüş bir hikayenin
Önsözüydü aşk
Son sözünde saklıydı hani vuslat kisvesi...

Ömre ziyan bir hüznü okuttun ellerinden...

Git şimdi...

Bıraktığın acıyı öptüm gözlerinden
Uğurladım bensizliğe ...

Unuttum sensizliği
Beni bana hatırlat....


05.05.2011


Arzu Karadoğan