[ italik ]
Ağla Züleyha ağla
Bardaktan boşalırcasına yağan
Yağmurlarla ağla
Akıt kanlı gözyaşlarını
İçindeki kanayan yarana
Rahmet olsun taşa toprağa


Okyanuslardan derin gözlerin ömre bedeldi
Yusuf’un gönül telini titretti
Yusuf bir köle sense evli
Yusuf iffetin timsali
Sen Züleyha nefsinin esiri


Ağla Züleyha ağla
Dök içinde birikenleri
Dindiremez hiçbirşey sendeki elemi
Anlayamaz hiç kimse içindeki kederi
Boşuna yorma kendini
Yok,yok bu derdin bir merhemi
Sadece Yusuf’u görenler bilir
Senin yüreğine batan dikeni


Ağla Züleyha ağla
Hıçkıra hıçkıra ağla
Denizin ortasında Yusuf’un gönlüne düşen
Bir ateşsin şimdi sen Züleyha


Ağla Züleyha ağla
Her gece hüzzam çalan nağmelerle
Açmadan solan sevda çiçeğine
Hasret doğuran sevgiye gebe yüreğine ağla
Kimse seni anlar sanma


Ağla Züleyha ağla
Taş bas hicranla yanan bağrına
Söndür içindeki ateşi gözyaşlarınla
Kara yazgılara yazılmış sevdana ağla
Ağla Züleyha ağla,ağla,ağla…