Gözümün alabildiği her taraf beyazlık,
Boy boy, kürtük kürtük kar yığınları,
Bütün mahlûkat siper edinmiş;
Kendine kucak açan beyazım karı.
Canlılar dua ediyor, ellerini kaldırmış havaya,
Kendine nimet veren yüce yaratıcıya…

Ekinler başaklarını sallar, durur;
Metrelerce karanlıkların arasından.
Otlar, püsküllerini rüzgâra verir durur,
Sessiz sedasız dudaklar arasından…

İçim seninle, beyaz bulutlarla açılıyor,
Bitkilerin hücrelerini görüyorum,
Bir lapa karla, bir damla suyla.
Yeşillikler iliklerimizi suluyor,
Uçsuz bucaksız çöller ortasında.
Seraplar benden kaçıyor,
Denizlerin ortasına doğru,
Bense kendimi buluyorum,
Bembeyaz karlar arasında…

Bir lapa kar, tokat atıyor suratıma,
Hakikatleri gör ve anla diye.
Bir yudum rüzgâr, buz tutuyor,
Sevgi ve neşe dolu suratımda…

18. 2. 2008
Akdağmadeni

İdris Çetin