gel artık bekletme beni
al götür hapset dünyana
önce hüzünleniver habersizce
aksi çatık kaşlarla bak bana yık dünyamı
buruştur yüzünü nemlensin gözlerin
dolaşsın elim ayağıma görünce seni öylece
yaşamak zor gelsin çökeyim olduğum yere

neyin var dedikçe hiiççç de
aklında birşey olmasada
varmış gibi söylemek isteyipde
söyleyemeyen bir bakışla

küstür hayata durdur dünyayı
indircekmiş gibi beni
cesaret vermesin bakışların
daldırmasın hayallere şuursuzca

sonra bir damla yaş aksın
kaybolduğum gözlerinden nedensizce
güneş doğarken dünyama
çöksün bulutlar aniden habersizce

derken tersine çevir hadi herşeyi
gamzeli yanakların gülümseyiversin birden
anlamadan ne olduğunu farketmeden ben
çıkar bulutların üstüne yine
mutlu et beni ışıldayan gözlerinle

uzun sürmesin sonra yine
hüzünle ağlayıver peşinden
bir anın bir anına uymasın bebekler gibi
benide al götür peşinden başka dünyalara
bir anı fırtınalı sonrası güneşli bir havaya
sonrasında kasırlayla karşıla

tattır önce hüznü sonrasında mutluluğu
kendime gelemeyim bir daha afallat beni
kapılıp gideyim gözlerinin nemine
öyle bir hale sokki beni

öyle bir hale sok aklımdan çıkma
hapset kaybolduğum bakışlarına
öyle bir hale sokki hep seni düşüneyim
vazgeçmek mümkün olmasın senden
[ italik ]