15.11.2017 21:54:35
Karanlık bir geceydi, uykuya vardım;
Düşlerimde arkadaş, oldu fincanlar.
Buğulanmış gözlerle, seni arardım;
Ilgıt ılgıt gözyaşı doldu fincanlar.
Kıvrılarak gidiyor, akarsu gibi
Yollar, bilmez gidenin, “nedir ki derdi? ”
Issız dağlar başında varlık sebebi;
Âşıklara mektupmuş, bildi fincanlar.
Hüzünlü bekleyişler; kadermiş sana,
Bazen rüzgâr arkadaş, bazen fırtına…
Açarak ellerimi, salladım ona;
Irganıp yerlerinden güldü fincanlar
Hatıralarla dolu, durur yerinde.
Yerinde yeller eser günün birinde,
Bıraktıkları izler epey derinde…
Çare yok ki can verip öldü fincanlar
(2009/8/Konya)
.
