Onunki
Platonik bir aşktı
Hepte öyle kaldı.
Kim bilir,
Aşkını gizlediği yüreğinde
Söyleyemediği
Daha, neleer, neler vardı…
……………………..
Sonunda maziyle evlendi.
Bazan,
Gerilere baktığında,
Gerilerde kendisine,
Sadece
Acı bir mazi kaldı…
………………………
Sen..!
Köy çocuğu Mehmet
Sen..!
Gözü açılmamış, utangaç çocuk
Sen…!
Sevda yelkenine binmiş yiğit
Sen..!
Aşklarını, kendi içinde yaşamış aşık…
Bu sevda..! ...?
Sana göre değil
Sonra;
Üzülürsün, için sızlar, ağlarsın
Saf kalbin yanar…
……………………….
Bak;
Aşkların
Nasıl da platonikti…
İlkokul aşkın Ayşe
Ortaokul aşkın Nermin
Lise aşkın Selma
Ya, Üniversite aşkın Hülya
Hazan yaprakları gibi döküldü…
Ayşe evlendi...!
İki çocuklu
Nermin evlendi..!
Bir kız, bir oğlan
Selma,.! bir çocuklu
Hülya dersen;
Aah..!
Başın sağ olsun
Dünyaya veda etti…
Senin aşkın Mehmet
Umutsuzca
İşte böyle platonikti…
Öyle de kaldı...!
…………………..
Köy çocuğu Mehmet
Aşklarına söyleyemediğin
Kim bilir
İçinde daha neleer, neler vardı
Böylece,
Gerilerden
Kalbini sızlatan
Acı bir mazi kaldı…

03.11.2008 – Erdal Yılmaz – Kayseri