Duyguları yok ettim, attım bedenden.
Bir de böyle bakayım, dedim hayata.
Kurtulup; niçin, nasıl hem de nedenden,
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Sildim tüm öğrendiğim, ar’ı, hayâyı.
Attım hamurumdaki, asil mayayı.
Düşünüp hülyalarda, süslü sarayı,
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Anayı, babayı hep sevdiklerimi,
Vatanı, milleti ve övdüklerimi,
Terk edip de bir ömür verdiklerimi,
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Bilgi hazine derler, kim demiş onu?
İtibar para imiş, unutma bunu,
Unutarak vefanın ne olduğunu,
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Geçmişi nefret ile anayım artık,
Yaşamak; budur, böyle, sanayım artık,
Zevki sefalarıma, dalayım artık,
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Dünya ebedi imiş, böyle dediler.
Yemezsen yerler gardaş, söyle dediler
İlgisi yok, yetim ve tüyle dediler
Bir de böyle bakayım, dedim hayata

Götürseler beni de her gün sarrafa
Birer çeyrek koysalar altından rafa
İtikadım tamdır da öbür tarafa.
Bir de böyle bakayım dedim hayata

(Mayıs 2009/Konya)

Tayyar Yıldırım