“Yöremi yazayım” diyorum.

“Bir şiir yazayım” diyorum.

Ellerindeki nasırlara ve yazın kavurucu sıcağına aldırmadan,
Askere yolladığı oğlunun emaneti olan torununa bir çift çorap alabilmek
Ve oğluna “esger harçlığı” gönderebilmek uğruna,
Yetmiş yaşında pancar tarlalarında gündelik on lira için ot çapalayan;

Anaları yazayım diyorum,

Çektiği bunca sıkıntıya, cefaya, çileli bir ömre rağmen;
Ülke gelirindeki payın binde birini bile hanesinde görmediği halde;
İsyan etmeyip,
Silaha sarılmayıp,
İki sözünden biri;
“Allah vatana ve millete zeval vermesin” duası olan

Dilleri yazayım diyorum,

Hayatı;
Sabahın köründe dağlara davar gütmeye gitmek,
Akşam eve gelip bir tas tarhana çorbasına ekmeğini doğrayıp yiyip,
Akşamdan yatmak,
Ertesi gün tekrar davar gütmeye gitmek zanneden,

Emmileri yazayım diyorum,

Dünyayı, uzaktan yavuklu seyretmek,
Sonra evlenip beş çocuk sahibi olmak,
Daha sonra da hiç birisini okutamadan,
Küçücük yaşta,
Mürüvvetini görmek sevdasıyla yanıp tutuşmaktan ibaret sayan;

Gençleri yazayım diyorum,

Dağ çiçeklerini,
Yoncaları,
Çağşakları,
Dağ çaylarını,
Dilfirleri,
Papatyaları,
Kardelenleri,
Sarıçiçekleri,
Bostan güzellerini,
Kadifeleri,
Mor menevşeleri,

Gülleri yazayım diyorum,

Bıldırcınları,
Üveyikleri,
Dağ horozlarını,
Ala cırıkları,
Kargaları,
Serçeleri,
İbibik kuşlarını,
Finfinleri,
Ülükcünleri,
Sandal kuşlarını,

Güvercinleri yazayım diyorum,

Yanar böcüleri,
Cırcır böceklerini,
Çekirgeleri,
Karıncaları,
Kelebekleri,
Helikopter böceklerini,
Kitlekleri,
Borazanları,
Arap balıklarını,
Kurbağaları,
Tosbağaları,
Yılanları,
Çıyanları,

Çakalları yazayım diyorum,

Bin dokuz yüz altmışlı yıllarımı,
Yetmişli yıllarımı,
Seksenli yıllarımı,
Doksanlı yıllarımı

Ve bugünlerimi yazayım diyorum,

Oturuyorum klavyenin başına;
Kınalı Kuzular dikiliyor karşıma.
Dal Fidanlar dikiliyor karşıma,
Taze Filizler dikiliyor karşıma.
Geceleri, yorgan yapanlar dikiliyor karşıma.
Taşları, yastık yapanlar dikiliyor karşıma,
“Allah Allah” deyip vuruşanlar dikiliyor karşıma.
Vuruşurken Toprağa Düşenler dikiliyor karşıma,
Kadınının üzerine kapanıp siper Olanlar dikiliyor karşıma,
“Ben vatan için ölüyorum, bebeğimi namerde muhtaç etmeyin”,
Diyerek haykıranlar dikiliyor karşıma.

Memleketi “sözde değil”, “özde sevenler” dikiliyor karşıma.
Al al, ak ak tabutlar dikiliyor karşıma.
Tabutlara selam duran bebecikler dikiliyor karşıma.
Kendi anam, kendi babam, kendi eşim, kendi çocuklarım dikiliyor karşıma. Kabristanlarda gururla dalgalanan,
Ve her geçen gün sayısı katlanarak artan,
Ay yıldızlı bayraklar dikiliyor karşıma…

Size danışık, ben şimdi ne yazayım?

Yöresel mi yazayım, küresel mi yazayım?

Şiir mi yazayım?

Nesir mi?

Hangi cümleleri kurayım da yüreğimdeki kor ateşini söndüreyim?

Tayyar YILDIRIM