[ italik ]Sayın Nuriye Akyol kardeşimin aynı adlı şiirinden ilhamla kaleme alınmıştır.[ /italik ]

Hakk'ın gül Cemâl'ine gönlümü verdim, yâ Hu!
Âşk ile eriyorum seccademin üstünde.
Bütün benliğim ile huzruna vardım, yâ Hû!
Rûhumu sürüyorum seccademin üstünde.
Terk etsin diye benden faydasız her düşünce
Diz çöktüm divanında, boynum kıldan ince
Halimi seriyorum seccademin üstünde.


​Zâlim nefsimin bin bir hilesini bilsem de,
Kaygılarım eksilip yitmiyorsa bugün de
O kulluk makamında tevâzuyu bulsam da,
Sabırla devamını getirmiyorsam ben de
Sor içre, sana kulluk makamı veren kimdi?
Hesaba çekilmeden çekmenin vakti şimdi
Bendimi kırıyorum seccademin üstünde.


Ne bir makam ne de bir paye umardı gönül,
Nûrla tavı almasa, âşkla demin üstünde
Varlığa şahidimsin, ey şanı yüce Vekil,
Nimetim esenliğin, düşer mümin üstünde.
Yüreğimde hasretten ateş kor olup yaktı,
Senden gelen her mihnet, her türlü çile haktı;
İzninle eriyorum seccademin üstünde.