bakıyorum bu zamanda
insanların yüreği taş kesilmiş, sözleri ise diken…
Tahammül tükenmiş, merhamet çekilm. Hhiş kalpten;
küçücük bir mesele bile vicdanları kanatıyor.

Gözler öfkeden nefret çanağı,
eller kavga için tetikte.
Büyüklerin hatırı kalmamış, saygı yok;
bir anlık tartışma
bir ömürlük pişmanlığa dönüşüyor.

Kan çoğalmış sokaklarda,
ölüm dolaşıyor evlerde, caddelerde;
sanki insan değil, zonbileşmeye başliyoruz
Korkarak yürüyor insanlar,
bir yanlış bakış bile facianın habercisi.
Muhabbet, sohbet yavaş yavaş bitiyor.

Ve ben bütün bu karanlığı seyrederken
kalbim titriyor; içime bir ses çökü
doğrusunu Allah biliyor
Peygamberlerde dahiL
Allah'tan başka kimsenin. zamanını bilmediği
kıyametin adımları
sanki yavaş,yavaş yaklaşıyor,
biz duymamak için kulaklarımızı tıkıyoruz.
İnanıyoruz,her kavganın, her öfkenin ardında,
bizi bekleyen bir hesap günü var
buna rağmen günahlar içinde batıyoruz…
Ve farkında değiliz:
Her nefes bizi son perdeye biraz daha yaklaştırıyor.
Biz duymuyoruz…


mesakin-28/11/2025