Acı öykümle
Geleceğe yol alırken,
Tüm olumsuzluklara Gülümsedim ben.
Çocuktuk, şımartacak kimsem yoktu,
Yalnızdım
Hep tek başıma yürüdüm

Yüküm ağırdı,
Kırılmıştı tutunduğum dal,
Esintiye kapılan ömrümde
Yol gösteren olmadı,
Karanlıkta,
Yine tek başıma yürüdüm.

Yoksuldum anadan,
Yoksundum babadan,
Islaktı sokaklar,
Delik ayakkabımla soğukta;
Yine tek başıma yürüdüm.

Yaşam çetin bir mücadeleydi,
Hayli zordu.
Oluruna bırakmıştım her şeyi.
Savurunca rüzgar
Düşen bir yaprak gibi
Kaybettim ümitlerimi.
Haksızlıklara;
Yine tek başıma yürüdüm

Gönlüne bir durak gecikmiştim.
Gül'e dokunduğumda,
Ya yapraklarını döktü
Yada dikenleri battı.
Ay ışığında,
Siyah gömleğimle;
Hep tek başıma yürüdüm.

Hayat çok acımasızdı.
Fırtına açık denizlerde yakalamıştı.
Birer birer aldı sevdiklerimi.
İnandığım düşlere;
Yine tek başıma yürüdüm.

Neden ağlardı gökyüzü?
Gökkuşağını beklerken
Yağmur, sırılsıklam ıslatmadan gelmezdi
Dünyanın renklerine;
Hep tek başıma yürüdüm.

Tebessüm ettim
Boşa geçen yıllarıma.
Her güçlüğü omuzladım da,
Bir senin yokluğuna dayanamadım.
Yüreğimin istediği yere
Gidemezdim.
Gidebilmek için,
Yine tek başıma yürüdüm.

Biliyorum;
Geçmişteki anılarımda boğulacağım bir gün.
Yada bir sünger çekip
Önüme bakıp,
Alın terimle
Yine tek başıma yürüyeceğim

Diyorum ama
Hayat çok kısa.
Gülümeyip önüme bakacağım.