Acı öykümle
Geleceğe yol alırken
Gülümsedim
Bütün olumsuzluklara
Çocuktum
Şımartacak kimsem yoktu
Yalnızdım
Tek başıma yürüdüm

Yüküm ağırdı
Tutunduğum dal
Kırılmıştı
Esintiye kapılan
Ömrümde
Yol gösteren olmadı
Karanlıkta
Tek başıma yürüdüm

Yoksuldum anadan
Yoksundum babadan
Islaktı sokaklar
Delik ayakkabımla
Soğukta
Tek başıma yürüdüm

Yaşam
Çetin bir mücadeleydi
Hayli zordu
Oluruna bırakmıştım her şeyi
Düşen bir yaprak gibi
Savurunca rüzgar
Kaybettim ümitlerimi
Haksızlıklara
Tek başıma yürüdüm

Bir durak gecikmiştim
Gönlüne
Gül'e dokunduğumda
Ya yapraklarını döktü
Yada dikenleri battı
Ay ışığında
Siyah gömleğimle
Tek başıma yürüdüm

Hayat çok acımasızdı
Fırtına
açık denizlerde yakalamıştı.
Birer birer aldı sevdiklerimi
İnandığım düşlere
Tek başıma yürüdüm

Neden ağlardı gökyüzü?
Gökkuşağını beklerken;
Yağmur, sırılsıklam
Islatmadan gelmezdi
Dünya'nın renklerine
Tek başıma yürüdüm

Tebessüm ettim.
Boşa geçen yıllarıma
Her güçlüğü
Omuz gerdimde
Bir senin yokluğuna
Dayanamadım
Yüreğimin istediği yere
Gidemezdim;
Gidebilmek için
Tek başıma yürüdüm