Ne zaman konuşsam sonu pişmanlık
gözyaşı vicdan azabı perişanlık
yüreğimin yangınıyla konuşsam bile
sonradan acılaşıyor kekremsi dilim
konuşma insanı değilim ki ben

Sanki konuşmak bir mecburiyet
olsa da aslında kalbimde saf iyi niyet
yer beni pişmanlık hissim düştüğüm zillet
maalesef konuşma insanı değilim ki ben

Karşımdaki soru sorar cevap veririm
dosdoğru anlatırım her şeyi açık ederim
ondan sonra da kendi kendimi yerim
aslında konuşma insanı değilim ki ben

insanlar hakkında konuşma yapınca
korkuyorum ne yaparım Allah'a varınca
olanı biteni olduğu gibi detaylı anlatırım
belki bahsettiğim insanın günahını alırım

Keşke konuşmasaydım dediğim zaman
bir el ciğerlerimi söker alır boğazımdan
Allahım diyorum ne yaptım yine vay aman
çünkü konuşma insanı değilim ki ben

Yine dün yaptığım bir konuşma yüzünden
sabah uykumdan perme perişan uyandım birden
tutamıyorum şu vidası gevşemiş çenemi neden
hata yaptım, konuşma insanı değilim ki ben...


Gülhan Çeliktaş