Bir yalnızlık acısı çekiyoruz birlikte
İnsan huzur bulmuyor, heyhat; beraberlikte
En yakınımız bile, yıldızlar kadar uzak
Sanal bir dünya için, insan seferberlikte.

Kalabalık yalnızlık, bu hastalığın adı
Geceler kadar kara, ölümden acı tadı
Bir kurt gibi içerden, tüketirken bizleri
Taht kurmuş gönlümüze, sürüyor saltanatı.

Bakıp görmeyen gözler, havada kalan sözler
Keder dolu gönülde uzar gider dehlizler
İçimiz mapushane, benliğimiz firari
Ruhlar kabından çıkıp, özgür olmayı özler.

Kâbil hiç kapatmadı kıskançlık defterini
Kin saldı aramıza, seyretti eserini
Yalnızlık, girdabına çekerken ruhumuzu
Şeytan sağlamlaştırdı gönüldeki yerini.

Firavun daha zalim, Yusuf'u sevdi kuyu
Günler, güneşe hasret, geceler daha koyu
İnsan, insana vatan, insan insana gurbet
Biribirini yiyenler, hepsi Adem'in soyu.

Nuriye Akyol
21/1/2025

Görsel alıntıdır.