Şu şehir hayatı dediğim var ya!
Sırf ekmek kavgası, bil Memmet emmi.
Caddeler,sokaklar mahşer-i derya,
Kendini ara da bul Memmet emmi.

Bir adım ileri beş adım beri,
Gözünle deşersin geldiğin yeri .
Dönerse aklının yitiği geri,
Turnalar türküsü çal Memmet emmi.

Ser'inde yükselir dumanlı dağlar,
Düşünde koyunlar, kuzular ağlar.
Elini, kolunu, naçarlık bağlar,
Gel de çık! bu nasıl hâl Memmet emmi.

Yoksulun sırtına binenler çoktur
Gariban mülteci sananlar çoktur
Er değil, beygirden humanlar çoktur
Yapışır sırtına çul Memmet emmi.

İbikli Horozun öter mi sandın,
Hesabın kitabın tutarmı sandın.
Saf aklın kendine yeter mi sandın,
Sen! bıyık altından gül Memmet emmi.

Köşeli kasketin dürülür burda,
Çorabın başına örülür burda.
Velhasıl gururun, kırılır burda,
Gel etme! Köyünde kal Memmet emmi.