insanın insana izin verdiği ölçüde yakınlaştım
hiçbir yerdeyim, eksilmez duyguda
aleyhime iyimserim
yakınlaštığım
tüm mesafelerden uzağım
tüm bahşedilenlerin Hak'tan, hakkım olduğuna
ne bilir ki doğrusuna tapan eğrinin nasıl had bildirdiğini
daha çıkış noktasına gelmedim bir varışın
daha çok yıpranır üstümüzdeki zamanın eskisi
çul çaput duygularımızın uzunmuş paçası
makası dilinde hayat, biçerken öğretti
vakitsiz mûsikînin nakaratından kesiği
unutmuşuz cenazesini kılmayı
biraz inşirah kalbimize
yasaklayan ellerimizin salık verdiğince
suçlanır söylemek sonra
nüvesi derinlemesine nüfuz ederek
yeşerir yaralarımız yine
ağır aksak aklımız zati tahrip edilmiş
kurulmuş sofrada kurumuş ekmeğe şu iştahım
konuşmak boş koşmaktadır
ruhumuzda nal sesleri
her türlü iyiliğe iknaya daha
her türlü iyinin ikram edildiğine aşkla

derdimle dargınım
ağzında su dolu karınca
utanmak kapkara
beni suyla uğurla